Κλείσανε οι πόρτες
και σφαλίστηκαν. Κλείστηκαν και σφαλίστηκαν κι οι καρδιές μας. Πάνε οι εποχές που
απλώναμε το χέρι στο διπλανό μας για να τον χαϊδέψουμε και όχι να τον
σπρώξουμε. Πάνε οι εποχές που βλέπαμε τον συνάνθρωπο με αγάπη κι όχι με
καχυποψία. Εποχές που
συγχωρούσαμε και δίναμε ευκαιρίες τότε
που δεν στήναμε τον απέναντι μας στον τοίχο με το πρώτο σφάλμα. Εποχές που
χαμογελούσαμε ανεπιτήδευτα και δεν φορούσαμε τη μάσκα της υποκρισίας. Σήμερα ολόγυρα
μας άνθρωποι αγέλαστοι, προβληματισμένοι, χαμένοι στις σκέψεις και τα
καθημερινά οικονομικά και όχι μόνο προβλήματα τους, απαισιόδοξοι, καχύποπτοι
και αδιάφοροι, χωρίς αντιδράσεις, να αποδέχονται τη μοίρα τους όποια και να
είναι. Τα πάνω κάτω ήρθαν και αλλάξαμε όλοι μας δυστυχώς. Καιρός είναι αυτές
τις Άγιες Μέρες να δούμε στον καθρέφτη το είδωλο μας βαθιά μέσα στα μάτια μας και αναρωτηθούμε. Είμαι άραγε εγώ αυτός ή κάποιος άλλος. Κάποτε Έτσι ήμουνα; έτσι
φερόμουνα; έτσι αντιδρούσα; …εάν διαπιστώσουμε κάτι που δεν μας ταιριάζει… δεν ταιριάζει…
καλό είναι τότε κάνουμε μια προσπάθεια, μια αυτοκριτική για να βρούμε τους εαυτούς
μας να ξαναγίνουμε κεφάτοι, χαμογελαστοί, φιλικοί και ανθρώπινοι.
Εύχομαι να είναι αυτές
οι Άγιες μέρες του Πάσχα η αφετηρία για να ανοίξουν πάλι οι πόρτες κι οι
καρδιές μας και η Ανάσταση του Χριστού μας να μας βρει διαφορετικούς. Να μας βρει
πάλι ανθρώπους… καλοφαγωτο το Αρνί και η Μαγειρίτσα καθώς και όσοι θα φύγουν
στο χωριό να προσέχουν στον δρόμο …τους θέλουμε πάλι όλους πίσω ζωντανούς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε που εκφράσατε την άποψή σας
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.